بالاخره یک روز صبح ،چشم باز میکنم رو به حرمت!
بیآنکه یادم بیاید کِی راهی کربلایت شدم…
امام من!
وقتی مهربانیات هست آرزو بر جوانان عیب نیست”
خدا به قلب کوچکم وسعت ده تا بتوانم بزرگیت را درک کنم
و در دریای بزرگی و پاکی
و مهربانی تو غرق شوم
و به بالهایم توانی ده
تا بتوانم به سوی تو پرواز کنم تو که آشنا ترین آشنایی
مرامت عشق، لبخندت صمیمی
قدم هایت “صراط المستقیمی”
بگویم “یا علی” آغاز هر کار
که “بسم الله رحمن الرحیمی”
این چه حرفیست که در عالم بالاست بهشت
هرکجا وقت خوش افتاد همانجاست بهشت
دوزخ از تیرگی بخت درون تو بود
گر درون تیره نباشد همه دنیاست بهشت
بار خدایا … از کوی تو بیرون نرود پای خیالم .. نکند فرق به حالم ..
چه برانی چه بخوانی چه به اوجم برسانی چه به خاکم بکشانی ..
نه من آنم که برنجم ، نه تو آنی که برانی