گفتم خدایا همنشینم باش . . .
گفت من مونس کسانی هستم که مرا یاد کنند !
گفتم چه آسان به دست می آیی ؟!
گفت پس آسان از دستم نده !
وقتی به یادِ نام شما آب می خوریم
انگار جای آب مِیِّ ناب می خوریم
مردم به نرخ روز اگر می خورند نان
ما نان به نرخ حضرت ارباب می خوریم
یا حسین
روزهایی خواهد آمد
که من نخواهم بود
ولی هنوز…دوستت خواهم داشت!
از حسینیه دل
وقتی میگوییم خدا کند که بیایی
شاید او می فرماید، خدا کند که بخواهید ….
مشک را که پر آب کرد،ازخوشحالی حتی حواسش نبود دستانش را بریده اند…
بعد از ریخته شدن آب هم آنقدر ناراحت بود که باز فرصت نکرد سراغی از بازوانش بگیرد…
فقط وقتی حسین آمد بالای سرش،میخواست دست یه سینه سلام کند که تازه فهمید دستانش نیستند…